śpieszyć śpiesz·yć

śpieszyć śpiesz·yć
-ę, -ysz; pf po-
1. vi

(być skorym do czegoś) śpieszyć komuś z pomocą — to rush to help sb

2. śpieszyć się vr
1) [o osobie] to (be in a) hurry
2) [o zegarku] to be fast

śpieszy mi się — I'm in a hurry


Nowy słownik polsko-angielski. 2014.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • śpieszyć — ndk VIb, śpieszyćszę, śpieszyćszysz, śpiesz, śpieszyćszył 1. książk. «iść, jechać, zdążać dokądś szybko, z pośpiechem; pośpieszać» Śpieszyć do pociągu. Śpieszyć do szkoły. 2. książk. «śpiesznie coś robić, zabierać się do czegoś z ochotą, kwapić… …   Słownik języka polskiego

  • spieszyć — I ndk VIb, spieszyćszę, spieszyćszysz, spiesz, spieszyćszył, spieszyćszony → śpieszyć II dk VIb, spieszyćszę, spieszyćszysz, spiesz, spieszyćszył, spieszyćszony «uczynić kogoś pieszym, każąc mu zsiąść z konia lub wysiąść z pojazdu mechanicznego… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”